Κουρσάρος, Ν. (5 Σεπτεμβρίου 2015). \"Δικοινοτική Ομοσπονδία Ελέω Θεού - Οι λανθασμένες συγκρίσεις και τα κρατικά μορφώματα\" www.tvonenews.com.cy

Δικοινοτική Ομοσπονδία «ελέω Θεού» Οι λανθασμένες συγκρίσεις και τα κρατικά μορφώματα! Επί σαράντα σχεδόν έτη γνωρίζουμε ότι η λύση του κυπριακού προβλήματος θα στηρίζεται στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Πολλά σχέδια λύσης έχουν προταθεί στο παρελθόν στη βάση άλλων υπαρχόντων ομοσπονδιακών συστημάτων, σχέδια που δεν έγιναν αποδεκτά. Το ερώτημα που εγείρεται είναι καίριο: Γνωρίζουμε τι πάει να πει ομοσπονδιακή λύση; Έχουμε επίγνωση ότι δεν εφαρμόζονται όλες οι μορφές των αντίστοιχων πολιτειακών συστημάτων της Ευρώπης στην Κύπρο; Ξεκινώντας από το παράδειγμα του Βελγίου, το κέντρο της Ευρώπης. Αποτελείται από δυο ομόσπονδες περιοχές, την Φλάνδρα και την Βαλλωνία. Το Βασίλειο του Βελγίου, είναι γλωσσικά και πολιτιστικά διαιρεμένο εξ ου και το ότι στη Φλάνδρα ομιλείται η ολλανδική γλώσσα (καλούμενη και συχνά, ως φλαμανδική) και στη Βαλλωνία η γαλλική. Οι πολιτικοί θεσμοί του κράτους είναι ιδιαίτερα σύνθετοι, καθώς τα εθνικά πολιτικά κόμματα είναι διαχωρισμένα σε διακριτές συνιστώσες και η κάθε μια λειτουργεί και προωθεί τα συμφέροντα της αντίστοιχης κοινότητας. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα κράτος, το οποίο συναποτελείται από δυο κοινότητες την γαλλόφωνη και την ολλανδόφωνη, γεγονός που πολλές φορές οδήγησε και στη διάλυση της βουλής αλλά και την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης πχ. Το 2008 και το 2010. «Το πολυσυζητημένο ελβετικό μοντέλο» Προχωρώντας, έχουμε το πολυσυζητημένο παράδειγμα της Ελβετικής συνομοσπονδίας. Όπως προκύπτει και από τη λέξη, η Ελβετία, μια χώρα ουδέτερη και απαλλαγμένη από εμπόλεμες καταστάσεις για περισσότερο από 3 αιώνες, χαρακτηρίζεται πολιτειακά από τη σύμπραξη 26 καντονίων, ήτοι αυτόνομων διοικητικών περιοχών, με κοινή κυβέρνηση η οποία όμως επιλαμβάνεται θεμάτων που άπτονται της ευρύτερης ομοσπονδιακής λειτουργίας. Τα καντόνια έχουν το δικό τους σύνταγμα, κυβέρνηση, νομοθετικό σώμα, γλώσσα και δικαστήρια και δομούν την εσωτερική τους διακυβέρνηση, ωσάν να είναι ανεξάρτητα κράτη. Κάθε καντόνιο έχει το δικό του καντονικό συμβούλιο (κυβέρνηση) και το δικό του κοινοβούλιο. Η συνύπαρξη τόσων ανεξάρτητων ουσιαστικά κρατιδίων υπό τη μορφή μιας σύγχρονης γερμανικής δίαιτας, οφείλεται στο ότι η χώρα δεν επηρεάστηκε ποτέ από εμπόλεμες ή εμφύλιες διαμάχες. Όλοι οι πολίτες θεωρούνται Ελβετοί υπήκοοι και εκπροσωπούνται πολιτικά και εξωτερικά από την επίσημη κυβέρνηση της συνομοσπονδίας. Στην πλειονότητά τους οι κάτοικοι δεν έχουν τεράστιες πολιτισμικές διαφορές, καθώς μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ανήκει στον Χριστιανισμό (ρωμαιοκαθολικοί, διαμαρτυρόμενοι κλπ). «Η τριπρόσωπη συγκυβέρνηση της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης» Επόμενο μοντέλο είναι αυτό του νεόδμητου σχετικά κράτους της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης. Το κράτος δημιουργήθηκε, ως αντιστάθμισμα στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας το 1994,

προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ Βοσνίων μουσουλμάνων και ορθοδόξων Σέρβων. Πολιτειακά η Βοσνία Ερζεγοβίνη αποτελείται από τις δυο συνιστώσες πολιτείες – δημοκρατίες, την Βοσνία Ερζεγοβίνη και τη Σερβική δημοκρατία με σαφή εδαφική διάκριση. Η Βοσνία – Ερζεγοβίνη είναι μια ομοσπονδία καντονίων μέσα σ’ ένα κράτος οντοτήτων στη βάση της πληθυσμιακής αναλογίας (45% Βόσνιοι μουσουλμάνοι, 35% Σέρβοι Ορθόδοξοι, 15% Κροάτες). Η Συμφωνία όμως του Ντέϊτον για την ίδρυση αυτού του πολιτειακού μορφώματος που παραδόξως κλείνει φέτος 20 χρόνια ζωής, δεν ήταν ικανή να αμβλύνει τις διακοινοτικές εντάσεις. Η κεντρική κυβέρνηση περιλαμβάνει τρεις αρχηγούς, ένα από την κάθε εθνοτική ομάδα κάτι που οδηγεί σε προστριβές. Το 2015 αναμένεται να είναι κρίσιμο για την ίδια την ύπαρξη της κρατικής αυτής οντότητας, καθώς η χώρα έχει βυθιστεί σε μια πολιτική κρίση που δε φαίνεται να έχει τέλος. Ήδη τα αποσχιστικά κινήματα στη σερβική δημοκρατία, της μιας από τις δυο συνιστώσες της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, είναι έντονα με τους Κροάτες εθνικιστές να διαφωνούν, επίσης, για το ότι μοιράζονται την επικράτεια της δεύτερης πολιτείας, της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, με τους Βόσνιους μουσουλμάνους. «Τα αποσχιστικά κινήματα της Ευρώπης» Όπως προκύπτει το κοντινότερο παράδειγμα εφαρμογής του ομοσπονδιακού μοντέλου προς εμάς είναι αυτό της Βοσνίας & Ερζεγοβίνης, καθώς και η Κύπρος περιλαμβάνει δυο εθνοτικές ομάδες, που αντικατοπτρίζονται μέσα από δυο κοινότητες, την ελληνική (ορθόδοξη) και την τουρκική (μουσουλμανική). Η δυσνόητες νομικές πτυχές της λύσης, π.χ. σταθμισμένες ψήφοι, εδαφικός διαχωρισμός, ξεχωριστά κοινοβούλια και κυβερνήσεις σε κάθε πολιτεία δεν προσδίδουν πάντα το αίσθημα της ενότητας, ειδικά σε περιοχές, όπου οι διακοινοτικές συγκρούσεις προξένησαν τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμό. Το ίδιο το σύνταγμα της Ζυρίχης – Λονδίνου περιελάμβανε διχοτομικά άρθρα που καθιστούσαν την εφαρμογή της συμφωνίας ανέφικτη. Άλλωστε πουθενά ανά τον κόσμο δεν υπάρχουν εγγυήτριες δυνάμεις(!), ρήτρες που αποτελούν απόρροια των πάλαι ποτέ ηγεμονικών πολιτευμάτων (βλ. Βασίλειο της Ελλάδος 1830, Βασίλειο του Βελγίου 1815 κ.ο.κ.). Πέραν τούτου, χρειάζονται γερές δικλείδες ασφαλείας ότι δεν πρόκειται να επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος και, κυρίως, η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Εξ αυτού η Κύπρος δεν είναι Ελβετία ούτε και Βέλγιο, μια και οι χώρες αυτές δεν είχαν την ιστορική πορεία του κυπριακού ελληνισμού. Δεν πρέπει, επίσης, να παραβλέπουμε τα αποσχιστικά κινήματα ανά την Ευρώπη, βλ. Καταλονία, Χώρα των Βάσκων στην Ισπανία, Βαλλωνία στο Βέλγιο, Σερβική Δημοκρατία στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Βοϊβοντίνα και Κόσοβο στη Σερβία, Κορσική στην Γαλλία, Σκωτία στο Ηνωμένο Βασίλειο, τρανές αποδείξεις της δυσλειτουργίας των ομοσπονδιακών κρατών. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί, επομένως, ότι τα δικά μας αποσχιστικά ή πάλαι ποτέ ενωτικά κινήματα θα εκλείψουν και πόσο παραδεισένια ενδέχεται να είναι η δική μας ομοσπονδιακή μορφή; Νέαρχος Κουρσάρος Φιλόλογος - Δημοσιογράφος